Het was een lange, verstilde zomer. In tegenstelling tot de afgelopen jaren zijn mijn werkhandschoenen en oude kleding slechts sporadisch ingezet op Luz da Lameira. Mijn lijf heeft mij weer de weg gewezen en genavigeerd naar stilstaan. In deze ‘pas op de plaats’ heb ik gestribbeld, rondjes gedraaid, was ik bezet met pijn, heb ik gerouwd over het verlies van het oude en kwam er langzaam de overgave.
Na de diagnose dit voorjaar van een versleten heup, voelde ik de confrontatie in het enorme gat tussen mijn zelfbeeld en de werkelijkheid. Luz da Lameira heeft mij in dit proces met open armen ontvangen, en ja Han natuurlijk ook! Vol ben ik gedoken in de reset. Ik noem het een reset naar mijn oude fabrieksinstellingen. Een terugkeer naar mijn blauwdruk zoals die voor dit leven bedoeld is. In de stilte van de natuur, dobberend in het frisse water van het riviertje met niets anders dan zingende vogels en andere natuurlijke geluiden, werd ik eerst teruggeworpen in het geschetter van mijn hoofd. Wat moest ik doen, wel of niet opereren? Hoe kan ik dit wellicht anders helen? Wat heeft het me te zeggen? Waar heb ik dit aan te danken? Heel veel vragen die me als een carousel lieten ronddraaien en die me langs allerlei lagen lieten afdalen. Ik kwam mijn eigenwaarde issues tegen, mijn niet goed genoeg zijn, mijn onzekerheden, mijn slachtofferschap en nog veel meer van dit soort ongein. Ook ontdekte ik opnieuw hoe hardnekkig ik vast kan zitten in mijn mannelijke doorduw energie en mijn eigen grenzen daarmee enorm overschrijdt. Kortom, een feest van herkenning! Maar slingers heb ik er niet voor opgehangen. Toch kan ik nu, begin oktober, zeggen dat het me veel heeft gebracht.
Dat wat wij bij onze allereerste kennismaking met de vallei al voorvoelde, heb ik nu zelf ervaren. Deze plek is ontzettend geschikt om terug te keren naar jezelf, naar de essentie van wie je bent. Ooit in 2005 bij de oprichting van mijn eenvrouwszaak koos ik de naam: SOY. Dit betekent in het Spaans ‘Ik Ben’. Onbewust wist ik toen al dat het daar voor mij over gaat. En misschien wel voor ons allemaal in het tijdperk waarin wij leven?! Daar waar we in de patriarchale tijden zo geleerd hebben om te presteren, door te gaan op wilskracht, competitief te zijn, te streven naar nog meer en nog beter, lijkt dit toch echt de houdbaarheidsdatum te hebben bereikt. Voor mij in ieder geval wel. Hoe onwennig ik het ook nog vind. Want tja, er is best veel te doen in dit paradijs en ook de centjes hiervoor komen (nog niet) vanzelf aangewaaid. Dus, hoe doe ik dat dan?
Via mijn eigen stappen in mijn proces heb ik ten diepste geleerd over HEAL. Herkennen, erkennen, accepteren en ze zeggen dan loslaten, maar ik zeg Leven! Deze grote reset heeft me geleerd om terug te keren naar mijn Zijn. Terug naar de essentie waar alles helemaal goed is zoals het is en vooral ook, waar ik helemaal goed ben met alles erop en eraan. Ook heb ik veel meer kunnen doorgronden vanuit welke plek in mijzelf ik toegang heb tot de zachte kracht.
Vanochtend zat ik samen met Han bovenaan de trap van ‘ons tempeltje’. Dit is een oude ruïne die de toegang vormt tot Luz da Lameira. Afgelopen periode hebben we haar totaal schoongemaakt van vooral bramen. Dit schoonmaken en opruimen heeft haar geopend en laat haar stralen. Het is een heel fijne plek daarboven op die trap. We hebben een mooi gesprek over de afgelopen tijd en we onderzoeken elkaar bevragend wat de zomer gebracht heeft. Ik kom al pratend op het punt waar ik voel dat deze droom in Portugal door mij ontdaan is van de wilskracht. Dat alle zaken die ik wilde doen vanuit het idee dat het zou moeten omdat …, vul maar in. Honderdduizenden redenen waarom ik het deed en wilde. Wat overblijft is dat ik hernieuwd ´Ja´! zeg tegen deze droom. Geen ‘ja ik wil’, want …, vul maar weer in met allerlei toevoegingen. Mijn antwoord is nu simpelweg: ‘ja’.
Alles in mij wil zich inzetten om in service te kunnen zijn voor dit hoger plan. Een plek creëren waarin anderen mensen welkom zijn om hun eigen ´ja´weer te ontdekken. Een reset te doen en te ontdekken wat simpel Leven vraagt en betekent. Samen zijn we deze zomer tot een zin gekomen, die onze kapstok is voor het verder ontsluieren van Luz da Lameira.
Vanuit een complexe wereld terug naar simpel Leven.
Ik zeg ´Ja´ tegen mezelf en ´Ja´ tegen het Leven.
Wil jij ook een reset doen of je eigen ´Ja´ontdekken? Je bent van harte welkom!