In januari toen we een super goed gevoel hadden bij ons bod op Lameira, zijn we zo vrij geweest om op het landje een boompje te planten. De grond was hard en koud en enkele nachten daarvoor had het nog flink gevroren. Aan haar voeten legden we wat hooi. We hadden echter geen grote verwachtingen bij het kunnen wortelen van dit amandelboompje. Toch spraken we haar bemoedigend toe. We zeiden dat we hoopten dat ze zou voelen hoe mooi het zou worden. Ook fluisterden we tegen haar kale stammetje dat we ons verheugden op haar prachtige rose en witte bloesem. Dit landje verdient aandacht en schoonheid en we hoopten met heel ons hart dat het ons gegeven was om terug te keren naar deze plek als eigenaar-hoeders van dit stukje grond in de vallei. En het wonder is geschied. Lameira heette ons in April weer welkom om haar schoonheid te ontginnen en de levenskracht van deze plek weer te verlevendigen met TLC (een goede Engelse uitdrukking voor tender, love and care). Wie een eerder blog heeft gelezen weet dat de eerste uren van ons verblijf vooral bestonden uit door de modder ploeteren met heel veel spullen. Halverwege deze route van auto naar huisje, verzamelden we onze spullen op een muurtje. Dit kon niet anders, omdat de enige toegankelijke mogelijkheid om het huis te bereiken via een verval van 1,5 meter van dit muurtje naar ons landje was. Twee dagen in de auto hadden ons vermoeid, maar de adrenaline gierde door onze aderen bij het zien en voelen van de vallei. Onze ogen en oren werden volledig opgeslokt door schoonheid, puurheid en vogelgezang. Het duurde dan ook even voordat we haar weer zagen. Daar stond ze! Ons dappere amandelboompje had haar wortels weten te beschermen tegen de koude. Haar kale takjes waren nu bezaaid met blaadjes. Fier rechtop had ze op ons gewacht. In de dagen daarna hebben we haar voorzien van een extra steuntje om de eerste tijd zo af en toe even te kunnen leunen. We beschouwen het als een goed teken dat onze opportunistische boomplant actie is aangeslagen.
Weer terug in Nederland kijk ik door mijn vele foto’s en zie haar stralen. Het brengt me op het idee om even op te zoeken wat de symbolische betekenis is van een amandelboom. Een overvloed aan sagen en mythologische betekenissen zijn er te vinden en uit die verzameling hier een kleine greep waar mijn ogen bleven plakken. Vooral uit het oude Griekenland komen vele sagen waarin de amandelboom een rol speelt. Volgens een van deze sagen zou de amandel zijn ontstaan uit een druppel bloed van de Griekse godin Cybele, de ‘moeder van de Goden’, die in Klein-Azië oorspronkelijk de berg- en vruchtbaarheidsgodin was. De amandelboom is de eerste boom in het Midden-Oosten, die na de winter gaat uitbotten en bloesemen. Reeds in januari, als de andere planten nog in hun winterslaap zijn, gaan haar knoppen al groeien en zelfs bloesemen. Zij reageert dus sneller dan andere planten op de lentezon en lenteregen. De Hebreeuwse betekenis van het woord amandel שָׁקֵד shaqed is dan ook waakzaam, oplettend. Deze boom bloeit al uitbundig in het vroege voorjaar, terwijl de meeste bomen nog slapen. ‘Amandel’ is nieuw, ‘Amandel’ is blij en fris. Het is een positief symbool voor een plek waar creatieve ideeën gonzen en kunnen ontluiken. Waar fijne activiteiten een thuis vinden.In het oude Rome stond de amandel symbool voor vruchtbaarheid. In Zweden betekenen amandelen geluk en succes. De Chinezen zien in de amandel een symbool van vrouwelijke schoonheid. In de christelijke symboliek verwijst de amandeltak naar de reinheid van de maagd Maria en de maagdelijke geboorte van Jezus.Vincent Van Gogh maakte in 1890 zijn beroemde schilderij “Takken met amandelbloesem” voor zijn broer Theo en zijn vrouw Jo. Hij had net de geboorte van hun eerste kindje Vincent Willem vernomen. Opgetogen schilderde hij dit symbolisch werk want bloeiende amandeltakken kondigen de lente aan. De amandel wordt ook gezien als een symbool voor geduld. Waar in het heel vroege voorjaar de boom al in de bloesem staat komen er pas aan het eind van de zomer de amandelen tevoorschijn. Bovendien kan het wel acht jaar duren voor de boom vrucht gaat dragen.Het stemt me blij dat we dit boompje intuïtief hebben gekozen. Met een ingeving hebben we een toon gekozen die past bij deze plek. De vallei heeft in de rug de bergen en strekt zich uit als een vrouwelijk bekken waarin de ontvankelijkheid van de vrouwenkrachtruimte geeft om schoonheid geboren te laten worden. Dit krachtige boompje heeft nu al laten zien over veerkracht en doorzettingsvermogen te beschikken. Ook laat het ons weten dat we geduldig mogen zijn om de plek te laten opbloeien zodat het vrucht kan gaan dragen.Het past mooi bij de tijd waarin we leven. De vrouwelijke kracht mag weer geëerd worden en de mannelijke kracht mag uit de verkramping komen en zich overgeven in de schoot van moeder aarde. Samen dansend als een prachtig paar, waarin leiden en volgen samensmelten tot een organisch geheel.