Een blik in de spiegel en een kleine zucht. Ik ben weer terug in Nederland en wentel mezelf in de luxe en het comfort na het offgrid-leven in Portugal. Na drie maanden zie ik mezelf voor het eerst weer volledig naakt in de spiegel. Het is confronterend en ik realiseer me dat ik kijk naar een lichaam dat ouder is. Misschien ben ik ook wel vergeten hoe mijn spiegelbeeld eruitziet, want het zal na deze drie maanden niet ineens zo anders zijn geworden. Gek hoe dat werkt als je niet in een spiegel kijkt en jezelf eigenlijk alleen van binnenuit voelt. De gedachte over het beeld van de buitenkant wordt haast automatisch gespiegeld door de stemmen van het ego en de normen van de maatschappij.
Food for thoughts. Wat is ouderdom eigenlijk? Wat zijn de beelden in de wereld en in mijzelf van ouder worden? Wat volg ik, de binnenkant of de buitenkant? Welk beeld van mezelf wil ik vasthouden?
We leven grotendeels in de illusie dat we het leven kunnen controleren. Al van jongs af aan worden we geïndoctrineerd door reclames en beelden op tv, in films en series, die ons voorhouden en indirect voorschrijven wat we na zouden moeten streven. Of dit nu is op het gebied van schoonheid, van succes of het zogenaamde ideale leven. Hoe dan ook zijn het beelden waar we nooit aan kunnen voldoen, waardoor we ontevreden zijn met wat we hebben, en erger nog, wie we ten diepste zijn. We leren om dat na te streven wat we niet kunnen bereiken. Dit is het ultieme marketingmechanisme. We zijn niet tevreden en willen iets dat we niet hebben. Het is daarnaast ook dé manier om ons te ontkrachten. “We zijn niet goed genoeg zoals we zijn” is de boodschap en we hebben dingen van buitenaf nodig om onze leegte te vullen. Het is één grote illusie, de maakbare wereld bestaat niet. Het leven heeft iets voor ons in petto dat wij niet kunnen veranderen en niet kunnen controleren. De illusie van controle houdt ons vreemd genoeg verwijderd van het leven te leven. Als we niet oppassen raken we helemaal ingekapseld in een comfortabel en ogenschijnlijk veilig leven. Voor iedere ziekte een pil, voor iedere leegte zoete koek en voor iedere rimpel een kloddertje crème.
Als we deze illusie gaan zien en vervolgens loslaten, komen we onherroepelijk in onszelf de stemmen tegen die ons binnenboord willen houden. Oude geluiden die ons laten weten dat we niemand zijn als we niet voldoen aan de regels van schoonheid, succes en een cosmetisch leven. Heel vaak is datgene waar we aan vasthouden nu precies datgene wat ons tegenhoudt. We zijn gaan geloven dat het nemen van risico’s die ingegeven worden door de fluisteringen vanuit ons hart, ons naar de afgrond brengen. We hebben echter altijd een keuze. Je kunt ervoor kiezen om te springen en te vertrouwen op het vangnet van het leven. Als jij bent gaan geloven dat alles in de wereld onveilig is, dan kan je er nu ook voor kiezen om op ontdekkingstocht te gaan. Ons hele zijn op aarde is er immers op gericht om het avontuur te ervaren. Niet met een 3D-bril op in de bioscoop, maar met de wind door de haren en door de golven te surfen in plaats van ze te bekijken vanaf het strand. In het leven durven zijn, met alles erop en eraan. Wees alles waar je als kind van droomde. Wees de ontdekkingsreiziger, wees de avonturier, leef je grootse dromen.
Kijkend in mijn spiegel zie ik inderdaad een lichaam in de herfstjaren. Maar als ik met mijn aandacht naar binnen ga, dan voel ik de lente van mijn ziel. Ik voel in mijn hele wezen dat het zaad wil ontkiemen. Niet omdat het zaadje van binnenuit weet wat het zal worden. Nee, het ontkiemt, groeit en later wordt zichtbaar wat voor boom het is. Het gaat over groei en overgave aan dat proces. Wij zijn niet hier op aarde om bedachtzaam en conventioneel elke dag precies te weten wat er gebeurt. Laten we niet langer vasthouden aan een uitkomst waarvan wij dachten dat die perfect zou zijn. Je fantasie van die perfecte uitkomst lijkt misschien je zorgen en angsten te sussen, maar onder water sluimeren je verlangens nog steeds naar een vrijer leven. Dit vraagt van jou dat je de grens passeert van de voorheen zo vertrouwde wereld, naar een wereld van verwondering en ontwikkeling. Je kunt je leven stapje voor stapje doen maar af en toe vraagt het leven ons om te springen. Neem een zweefduik, doe een salto achterwaarts, of ga voor een schroef en laat je vangen in de armen van moeder aarde.
Wil jij je even losmaken van jouw comfortabele leven en kijken over de grenzen naar een andere wereld, dan is de MeeLEEFweek in Portugal wellicht iets voor jou.
Dinka